Kia Ora lieverds!

Hier is verslag nummer 2 vanuit Nieuw-Zeeland. Het is vandaag officieel mijn laatste dag in Nieuw-Zeeland en ik kan alleen maar terug kijken op een onwijs gave tijd! En dan komt de vraag van iedereen is Australië mooier of Nieuw-Zeeland? Tja ik kan niet kiezen en dat wil ik ook niet. Beide landen zijn zo verschillend en tegelijkertijd zo het zelfde. Het is zo moeilijk om het uit te leggen, maar dat maakt ook niet uit. Ik houd gewoon van beide landen! Wel ben ik de vreemde vogel die het noorder-eiland leuker vind, mooier kan ik niet zeggen want ook het zuider-eiland is heel mooi!

Maar goed back to bussiness! Dit gaat dus vooral over het zuider-eiland en een klein stukje over de terugreis naar Auckland, waar ik nu dus ben. Goed door onwijs vroeg op te staan, waren we op tijd voor de ferry naar het zuider-eiland. Deze tocht duurt ongeveer 3,5 uur en op de boot was genoeg te doen om ons tijdens deze rit te vermaken.

Na aankomst op het zuider-eiland mochten we gelijk de bus weer in, want onze reis zat er voor vandaag nog niet op. Gelukkig had onze chauffeur het brilante plan om naar een wijnboer te gaan waar we voor $4 dollar 4 wijntjes konden proeven en vervolgens een flesje konden scoren voor $8 i.p.v. $18 een prima plan dus! Vervolgens vervolgde de weg naar de westkust en onze eindbestemming van de dag: Kaiteriteri. De plek met een mooi strand, maar waar het stikt van de zandvliegen, dus geen wijntje op het strand helaas.

Voor de volgende ochtend had ik een kayak tour geboekt, en ja ik hoor jullie denken jeetje wat is die op eens actief geworden, maar geen zorgen de tour werd gecancelled vanwege het slechte weer. Dit was wel erg jammer! Omdat dit de beste manier is om het Abel Tasman National Park te zien. Uiteindelijk ben ik samen met Kristen (Canadees) en Liz (Engels) een wandeling gaan doen, zodat we toch nog iets van dit prachtige gebied hebben gezien.

Na onze wandeling vervolgde onze weg richting Nelson Lake. Een prachtig meer waar we zouden picknicken (en ons wijntje zouden drinken) en zwemmen, helaas gooide het weer wederom roet in het eten. Het regende hard en het was koud, maar ons groepje krijg je niet klein met de regen dus hup wijntje ingeschonken en toch nog even genoten van het uitzicht en natuurlijk een groepsfoto moest er gemaakt worden! De overnachting vond plaats in Westport en iedereen van onze groep vroeg zich af waarom we daar in vredesnaam stoppen, het antwoord op deze vraag blijft onbeantwoord vrees ik. We hebben er het beste van gemaakt en samen met Charlotte en Nathan (beide Engels) heb ik maar een film gekeken en gelukkig bracht de openhaard ons op het idee om marsmallows te kopen. Uiteindelijk best een prima avondje!

Tot nu toe was er dus nog niet veel actie op het zuider-eiland, maar deze dag kwam daar verandering in. De eerste stop van de dag was in Cape Foulwind, waar Nieuw-Zeelands grootste zeehonden kolonie verblijft. Tijdens een wandeling langs de kust kwamen we grote hoeveelheden zeehonden tegen en toevallig is dit ook het punt dat het dichtstbij Australië is. Maar Australië kan je met geen mogelijkheid zien (al geloofde een hoop van onze groep dat je het wel kon zien).

Na een korte rit was het tijd voor onze tweede wandeling van de dag. En wederom was het prachtig. Dit keer in The Punakaiki Pancake Rocks. Juist je snapt het al de rotsen lijken op gestapelde pannenkoeken. Tijdens deze wandeling kwamen we ook langs verscheidende "blowholes" als ik het Nederlandse woord wist zou ik dat typen, maar ik heb geen flauw idee wat de benaming daarvoor is, maar simpel uitgelegd de golf komt binnen en knalt op de rotsen in de inham en dan spuit het water omhoog. En om deze wandeling gepast af te sluiten was het tijd om pannenkoeken te eten als lunch!

En nu kwam het beste gedeelte van de dag in zicht. En dit speelt zich af in het Lake Mahniphua hotel, maar is beter bekend als de Poo Pub (omdat niemand de naam vloeiend kan uitspreken). Omdat er hier wederom vrijwel niks te doen is en de kiwi bus meestal de enige bezoekers zijn houden ze hier dus altijd een thema party. Ons thema was: anything but clothes, nu klinkt dit een beetje raar, maar je mocht dus alles dragen wat niet kleren zijn dus een laken mag al en een vuilniszak was ook goed. Alleen is het natuurlijk leuker om een beetje creatief te zijn! Tegen (Amerikaans) en ik besloten samen hetzelfde te doen, omdat we beide niet de grootste fans zijn van verkleedfeestjes. Maar onze outfit was duidelijk een toppertje, wij waren namelijk 2 verdomd goeie kerstbomen! De avond was een groot succes, mede mogelijk gemaakt door het eeuwig durende happy-hour en gelukkig had onze hele bus moeite gedaan en liep niemand alleen in een vuilniszak rond.

De volgende ochtend hadden we een goed ontbijt in het hotel, wat inbegrepen was in de prijs en perfect was om alle katers een beetje tegen te gaan. Ik hoef jullie niet te vertellen dat tijdens de rit naar de volgende bestemming iedereen sliep en dat iedereen erg zijn best deed om de avond te verwerken!

Onze reis vervolgde richting Franz Josef een dorp omgeven door de Southern Alps. Maar is vooral bekend door de twee glaciers die dichtbij zijn: Franz Josef zelf en Fox Glacier. Je kan hier een helicopter vlucht met gletsjer wandeling boeken alleen was er ong. een week geleden een van de helicopters gecrasht en heeft K.E. besloten er tijdelijk niet mee samen te werken, wat een telleurstelling bij vele teweeg bracht. Ik zelf heb een paard rij tour geboekt voor de volgende dag. 's morgens ben ik samen met Tegen, Nathan en Charlotte naar een wandeling richting Franz Josef Glacier gaan doen. Helaas werkte het weer niet echt mee en was de weg naar de glacier voor een gedeelte afgesloten vanwege overstromingen.

's middags ben ik gaan paardrijden met Tegen. Het was een geweldige rit met prachtige uitzichten en de omgeving was gewoonweg adembenemend! Ik was alleen even mijn allergie voor paarden vergeten..OEPS! Het was niet alleen dat ik het vergeten was, het was ook nog eens erger dan ooit geworden. Na het paardrijden liep ik dus rond met een prachtig dik dicht oog en uitslag overal. Gelukkig kon Tegen er erg om lachen: Ik zag er een beetje uit alsof ik net uit een bargevecht kwam. Maar Tegen was ook mijn reddende engel met allergie pilletjes en de volgende dag zag ik er weer normaal uit!

Samen met Tegen ben ik gelijk door gegaan naar Queenstown, ik heb Wanaka overgeslagen zodat ik een extra dagje in Queenstown had. Eenmaal daar aangekomen konden we gelijk door naar de huisarts, want Tegen had een zwaar ontstoken teen. Na een mislukte teennagel verwijdering hebben we ons zelf getrakteerd op een Ferg Burger. Ja ik hoor jullie denken een fergburger. Wat is dat, nou ik zal het jullie even haarfijn uitleggen: Het is zijn de beste hamburgers in Nieuw-Zeeland dan wel niet in de wereld. Na een halfuur wachten waren Tegen en ik dan eindelijk in het bezit van onze burger! En wat was dit een goede burger! Vervolgens was het tijd voor een wandeling door de stad en natuurlijk een welverdiend drankje!

De volgende dag wist ik nog niet goed wat te doen, ook al is dit een stad met ruim 600 activiteiten, een hoop daarvan kon ik al doorstrepen. Want al krijg ik een pot met goud een bungeejump van (134m) is iets wat ik nooit zal doen. Dit is de stad van adrenaline en niet echt mijn ding. Dus ik besloot eens rond te lopen en dan zou ik wel zien wat ik ging doen. Uiteindelijk beviel het lopen mij wel en heb ik op mijn slippertjes een wandeling van 15,5 km gedaan. 's avonds zijn we met de hele bende van ellende uitgegaan en de laatste dag hebben we dan ook vooral brak doorgebracht. Dit was tevens de laatste dag met de hele groep compleet dus we hebben er een gezellige dag van gemaakt en de volgende ochtend was ik samen met Tegen onderweg naar onze volgende stop.

De eerste stop was Lake Pukaki. Dit meer is zo blauw, ik denk niet dat ik ooit eerder een meer zo blauw heb gezien! We hadden een nieuwe buschauffeur (aike betekend vis een naam die hij door zijn bungeejump heeft gekregen) en die vertelde ons dat het meer zo blauw is om het water van de glacier afkomstig is en hierdoor dus quartz meevoert naar het meer. Het weer was eindelijk beter en we konden zelfs Mount Cook op de achtergrond zien.

Na Queenstown was het tijd om bij te komen van alle drukte en het uitgaan. De beste plek om dit te doen is duidelijk Lake Takepo. Dit prachtige blauwe meer omringt door lupines heeft mijn hart gestolen. Nu is dit de beste plek om sterren te kijken en ze hebben hier ook speciale tours voor, maar Tegen en ik hebben gewoon de zonsondergang op het strand bekeken en daarna waren de sterren prima zichtbaar zonder fancy telescopen. En als bonus waren er geen dorms (slaapzalen) meer beschikbaar dus konden Tegen en ik in een vakantiehuisje voor dezelfde prijs als een dorm. We hadden dus beide een normaal bed een eigen keuken en badkamer. Ja ik weet het het klinkt belachelijk dat ik hier zo blij mee ben, maar de stapelbedjes komen nu mijn neus wel een beetje uit en dan heb ik het niet over de vieze keukens en douches haha.

Na Lake Takepo vertrokken we naar Christchurch en vanwege de aardbevingen staat bijna elk gebouw in de steigers en was er vrijwel niks te beleven. Dit is tevens de plek waar ik afscheid heb genomen van Tegen, zij ging gelijk door naar Kaikoura. In het hostel duurde het niet lang voor ik samen met 3 andere meiden uit mijn dorm aan de praat raakte en het besluit werd genomen om uiteten te gaan, ja zelfs een pizza is nu al uiteten gaan haha. Samen met Lorraine (Canadees) en Seonaid (Schotland) vervolgde ik mijn reis naar Kaikoura. Met wederom een nieuwe Buschauffeur: Willy. Een vrolijke buschauffeur wie het zijn eerste keer was bij de K.E..

De volgende dag kwamen we rond 12 uur aan in Kaikoura en om half 1 zat ik op de boot. Hoewel de zee erg ruig was ging mijn zwemmen met wilde dusky dolfijnen gelukkig wel door. In wetsuit met hoodie en snorkelspullen uitgerust kon ik het ijs koude water in (14 graden). De dolfijnen zijn wild dus je kon niet aan ze hangen of ze aanraken, maar je kon wel met ze spelen door rondjes te zwemmen en wedstrijdjes met ze te doen. Om ze te lokken moest je geluiden door je snorkel maken, wat vanaf de boot gezien natuurlijk hilarisch moest zijn geweest. Maar dit was meer dan de moeite waard want uiteindelijk zwommen er rond de 300 dolfijnen om ons heen ZO GAAF! Eenmaal terug op de boot was het tijd om uit de wetsuit te zien te komen en warme kleding aan te trekken. Met de warme chocolademelk nog in onze hand vroeg onze gezellige kapitein wie van ons wel eens met walvissen had gezwommen. Niemand antwoordde natuurlijk en toen vertelde de kapitein ons doodleuk dat er een walvis nog geen 30 meter van ons vandaan zwom. Toen we weer aan het varen waren mochten we gelukkig de walvis nog even gedag zeggen en ook een zeehond kwam nog even langs zwemmen. Kort gezegd een top ervaring.

Kaikoura was tevens mijn laatste nieuwe bestemming en vanaf hier ben ik via de ferry, Wellington en Taupo (waar we nog even snel een popquiz hebben gedaan) weer beland in Auckland. Morgen vlieg ik naar het warme en zonnige Fiji. Dus hopelijk vanaf daar nog een update en anders moet je maar snel op visite komen als ik weer thuis ben!

Cheers Sweeties!

Dikke kus en knuffel.

P.s. voor de foto's moet ik jullie weer naar mijn facebook verwijzen.